Panele fotowoltaiczne cieszą się w naszym kraju coraz większym zainteresowaniem, wśród osób prywatnych jak i przedsiębiorców. W przypadku zakupu w ramach działalności gospodarczej przedsiębiorcy mogą napotkać problem związany z prawidłowym ujęciem instalacji w księgach oraz amortyzacją paneli.
Wątpliwości i problemy z kwalifikacją paneli
Pierwszy problem wynika z tego, że panele fotowoltaiczne mogą zostać zakwalifikowane, jako odrębny środek trwały lub jako część składowa budynku. Przyjmuje się, że:
- mamy do czynienia z odrębnym środkiem trwałym, gdy instalacja może zostać zdemontowana bez jej uszkodzenia, a także uszczerbku w konstrukcji budynku, a następnie przeniesiona,
- instalacja stanowi część składową budynku, jeśli taki demontaż i przeniesienie nie są możliwe.
W przypadku potraktowania instalacji fotowoltaicznej za część składową budynku, wydatek na jej zakup zwiększy wartość początkową budynku i jest amortyzowany razem z budynkiem. W drugim przypadku, a więc gdy przedsiębiorca uzna, że ma do czynienia z odrębnym środkiem trwałym, sposób amortyzacji, a także właściwa stawka zależne są od prawidłowej klasyfikacji instalacji fotowoltaicznej zgodnie z KŚT.
Podatnicy najczęściej klasyfikują panele do następujących kategorii KŚT:
- 348 – pozostałe turbozespoły i zespoły prądotwórcze,
- 669 – pozostałe urządzenia nieprzemysłowe.
Kategoria 348 KŚT wymieniana jest częściej w wydawanych interpretacjach i wiąże się z amortyzacją na poziomie 7% rocznie. Z kolei 669 KŚT pozwala na amortyzację stawką amortyzacji wynoszącą 10%.
Pomoc de minimis – dla kogo?
Panele fotowoltaiczne stanowią często wartościową inwestycje, dlatego atrakcyjne może być dla podatników skorzystanie z jednorazowej amortyzacji w ramach pomocy de minimis, przewidzianej w art. 16k ust. 7 CIT. Wskazana metoda amortyzacji nie może być stosowana przez wszystkich podatników – przewidziana jest dla małych podatników oraz rozpoczynających działalność gospodarczą i dotyczy jedynie środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 KŚT (poza samochodami osobowymi). Ponadto możliwość skorzystania z jednorazowego odpisu amortyzacyjnego uzależniona jest od wysokości wykorzystanego wcześniej limitu pomocy de minimis. Na podstawie tego przepisu podatnik może jednorazowo odpisać równowartość 50 000 euro.
Możliwość zastosowania art. 16k ust. 7 CIT w odniesieniu do paneli fotowoltaicznych została potwierdzona przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 4 września 2020 r. 0113-KDIPT2-3.4011.522.2020.2.AC, przy czym organ uzależnił jednorazową amortyzację systemu fotowoltaicznego od prawidłowego zaklasyfikowania tego systemu do grupy 6 KŚT.
Biuro SAS TAX zapewnia wsparcie na każdym etapie
Zatem podatnicy rozważający zastosowanie amortyzacji jednorazowej w celu zaliczenia nabytego systemu fotowoltaicznego do kosztów podatkowych, powinni w pierwszej kolejności wystąpić do GUS o dokonanie prawidłowego sklasyfikowania paneli zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych. Kolejnym krokiem dopiero powinno być wystąpienie z wnioskiem interpretację indywidualną. Uzyskane w ten sposób stanowiska organów zapewnią podatnikowi bezpieczeństwo i chronią przed negatywnymi konsekwencjami nieprawidłowej amortyzacji poczynionej inwestycji w panele fotowoltaiczne.
Nasi specjaliści są do Twojej dyspozycji. Zapraszamy do kontaktu.
